เมื่อเปิดดูตู้เสื้อผ้าที่อัดแน่น เบียดเสียดยิ่งกว่าคนบนรถไฟบีทีเอสในชั่วโมงเร่งด่วน กระเป๋าสะพายที่วางเรียงเป็นตับ หันกลับไปดูอีกด้านลิปสติกกว่าครึ่งร้อยแท่ง พาร์เลตเครื่องสำอางที่วางทับๆ กันอย่างระเกะระกะ ไหนจะรองเท้านับสิบๆ คู่ ของทั้งหมดไม่ได้ถูกหยิบใช้หรือแม้แต่ถูกแยแสมาเป็นเวลาร่วมเดือน สุดท้ายคนเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่าปัจจัยสี่หรอก โควิดกระซิบที่ข้างหูอย่างเย้ยหยัน

ฉันไม่ได้โกรธเธอเลยโควิด... ในช่วงเวลาร่วมเดือนที่ฉันทำงานอยู่กับบ้าน ไม่มีสังคม มันทำให้ได้เรียนรู้ตัวเองมากมาย...

การกินกับความผอม

ฉันกินกับข้าวธรรมดาแบบบ้านๆ ที่แม่ทำซ้ำไปซ้ำมาวันละสองมื้อ โดยไม่เคยคิดจะพึ่งฟู้ดดิลิเวอรี่เจ้าไหนๆ เมื่อเปิดตู้เย็นเพื่อหาของคบเขี้ยวแล้วเจอแต่แตงโมกับมะม่วง แรกๆ มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันคิดถึงเครื่องดื่มแฟนซีราคาแพงๆ หรือขนมที่ต้องแปลกแหวกแนวอะไรแสนอร่อยที่เคยเดินหาซื้อง่ายๆ กินจุบกินจิบจนเป็นนิสัย แต่ตอนนี้แค่แตงโมสองชิ้นก็ชื่นใจแล้ว ผลคือ “ความผอม” ที่ไม่ต้องพยายาม กับหน้าท้องแบนราบที่ปรารถนาที่ทำได้ยากแสนยาก แต่ตอนนี้มันมาเอง เพียงแค่การกินแต่พอดี กินเพื่อให้อิ่ม ไม่ใช่กินเพราะอยาก

เสื้อผ้า เครื่องแต่งตัว เครื่องสำอางที่มากเกินจำเป็นไปหลายเท่าตัว

ในวันที่เราไม่ต้องเจอใครทำไมเราไม่แต่งตัวละ? กลับมาค้นพบว่าบางครั้งเราทำเพื่อสังคม เพื่อให้คนรอบข้างมองว่าเราดูดีเป็นที่ยอมรับ เราแคร์สังคมมากไปรึเปล่า? หรือมันคือความสุขจริงๆ ที่ได้ “มี” แต่ทำไมวันนี้เสื้อผ้ากรุยกรายทั้งหลายๆ มันหมดความสำคัญ หลายคนบอกไม่มีแรงจูงใจ ไม่รู้จะแต่งให้ใครดู สุดท้ายเมื่อหันกลับมามองมันก็แค่กิเลส ความอยากเป็นที่ยอมรับ การประชันขันแข่ง ซึ่งก็ตามมาด้วยความฟุ่มเฟือยเกินพอดี  ยิ่งได้เห็นผู้คนมากมายที่ได้รับผลกระทบต้องตกงานต้องเสียรายได้ยิ่งทำให้ได้คิดว่าเราควรจะกลับไปใช้ชีวิตที่ “พอเพียง” ให้มากกว่านี้  ไม่ใช่ตระหนี่ถี่เหนียวแต่มีแค่จำเป็นก็พอ

ไม่มีห้างก็มีความสุขได้

แรกๆ ก็เบื่อแทบลงแดง เหมือนโดนหักดิบจากสิ่งที่คุ้นเคย แต่งตัวสวยๆ เดินเฉิดฉายไปดูผู้คน ไปดูข้าวของ ซื้อบ้างไม่ซื้อบ้างแต่ก็ได้ออกจากบ้านไปโชว์ตัว แต่วันนี้เมื่อลองมองย้อนกลับมาดู เราก็หาความสุข ความรื่นรมย์ใจในบ้านได้เช่นกัน เมื่อไม่ต้องใช้เวลาเดินทางไปทำงาน ไม่ต้องใช้เวลาส่วนตัว ก็เอาเวลานั้นมาทำกิจกรรมอื่นๆ ใน “บ้าน” ไม่ว่าจะออกกำลังกาย ดูแลต้นไม้ จัดบ้าน ดูข่าว อ่านหนังสือ คุยกับคนในครอบครัว แชทคุยกับเพื่อนบางคนที่ปกติไม่ได้ติดต่อกันมานาน แล้วก็พบว่าเวลาในแต่ละวันก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก โดยไม่ต้องบ่นว่า “เบื่อ” คนเราไม่จำเป็นต้องออกไปหาความสุขนอกบ้านเสมอไป แค่มองในมุมที่บวกพอใจกับสิ่งที่เป็นความสุขก็หาได้ง่ายๆ จากสิ่งรอบตัว

ซื้อเท่าที่จำเป็น

ของออนไลน์ โปรโมชั่นต่างๆ ตามมาหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลา ก็น่าเห็นใจเขาอยู่หรอกเพราะก็เป็นช่องทางเดียวที่จะทำธุรกิจได้ในตอนนี้ แต่เมื่อต้องอยู่แต่บ้าน สติก็บอกตัวเองว่าจะซื้อไปทำไมซื้อแล้วได้ใช้มั้ย จะได้ใส่เมื่อไหร่ จะได้ใช้เมื่อไหร่ ไม่ใช่ไม่ซื้ออะไรเลย เพิ่งกดซื้อของผ่านออนไลน์จ่ายด้วยบัตรเครดิต จัดกระทะใหม่ให้แม่เพราะของเดิมด้ามมันหักมันพัง ซื้อสายฝักบัวใหม่เพราะของเก่ามันรั่ว ซื้อเพราะจำเป็น เครื่องสำอาง เสื้อผ้าที่โหมโปรโมชั่นต่างๆ มายั่ว มิได้ทำให้หวั่นไหวแม้แต่น้อย...บอกตัวเองแค่นี้ก็มีเยอะเกินพอแล้วนะ

เงินเดือนในบัญชีที่เหลือเยอะขึ้น

เมื่อตัดการใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นทั้งเสื้อผ้า ของกินเพื่อสนองความอยากเพราะมันอร่อย (แต่ก็อาจไม่ดีต่อสุขภาพ เช่น ของหวานๆ) ของใช้ที่เห็นว่าคนอื่นเขามีก็อยากมีบ้างแต่จริงๆ ไม่ได้จำเป็น กินแค่พออิ่ม ใส่แค่ให้ปกปิดร่างกายแบบไม่โกโรโกโสจนเกินไป ก็พบว่าเงินเดือนในบัญชีแทบหยุดนิ่ง แทบไม่หายไปไหน เอาละเงินที่เหลือจะได้เอาไปโปะคอนโด แทนที่จะใช้จ่ายแบบสุรุ่ยสุร่าย ก็นำเงินส่วนนั้นมาทำให้หนี้หมดเร็วขึ้น

อยู่ใกล้กันมากก็ไม่จำเป็นต้องทะเลาะกัน

ดูข่าวเขาเล่าว่าการทำงานที่บ้านด้วยกันทำให้คู่รักหลายคู่ทะเลาะกันเพราะอยู่ด้วยกันมากเกินไป จากประสบการณ์เกือบเดือนยังไม่เคยเถียงกันหรือทะเลาะกันแม้แต่ครั้งเดียว แม้จะต้องอยู่ใกล้กันตลอด 24 ชั่วโมง มีพื้นที่ส่วนตัวให้กัน ปล่อยให้แต่ละคนมีโมเมนท์ของตัวเอง เคารพเวลาการทำงานหรือเวลาส่วนตัว อย่าถามจุกจิก พูดจาต่อกันอย่างเคารพซึ่งกันและกัน การต้องอยู่ในชายคาเดียวกันตลอด 24 ชั่วโมงก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร

ธรรมชาติได้รับการฟื้นฟู

เรื่องนี้ทำให้หัวใจพองโตมาก เมื่อได้ดูข่าวว่าตอนนี้ว่าปลาฉลามหูดำที่เคยหายไปกลับมาแหวกว่ายบริเวณอ่าวมาหยาอีกครั้งแถมเป็นฝูงใหญ่ด้วย และ NASA พบว่าโอโซนในชั้นบรรยากาศของโลกเพิ่มขึ้น ภาพถ่ายจากนอกโลกทำให้เห็นโลกที่สวยงามในอีกมุมมองหนึ่ง ถึงแม้เราจะต้องสูญเสียรายได้จากการท่องเที่ยวไปมากมาย แต่ในมุมกลับกันการที่ไม่มีนักท่องเที่ยวแม้เพียงเวลาหลักเดือนกลับช่วยให้ธรรมชาติฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว หาดมาหยาดูเงียบสงบและสวยงาม ฝูงปลาแหวกว่ายอย่างมีความสุข มันอาจกำลังคุยกันว่าต้องขอบคุณโควิดที่ทำให้อ่าวมาหยากลับมาเป็นสวรรค์ของพวกมันอีกครั้งหนึ่ง

ในทุกวิกฤติย่อมมีโอกาส โอกาสให้เรามีเวลาย้อนกลับมาสำรวจตัวเอง เปลี่ยนตัวเองไปในเวอร์ชั่นที่ดีกว่าเดิม เป็นคนที่ผอมลง แข็งแรงขึ้น เป็นคนที่ประหยัด รู้จักใช้รู้จักพอ เป็นตัวของตัวเอง มีความสุขได้ด้วยตัวเอง และยังเป็นวิกฤติที่ทำให้ธรรมชาติได้มีเวลาเยียวยาตัวเอง แต่สำหรับใครที่กำลังต้องเผชิญวิกฤติเศรษฐกิจมีความจำเป็นต้องใช้เงินให้ SCB Speedy Loan ช่วยคุณในห้วงเวลาที่ลำบากนี้กับเงินกู้วงเงินสูง ผ่อนชำระได้นานถึง 72 เดือน อนุมัติไว ไม่ต้องมีหลักทรัพย์หรือบุคคลค้ำประกัน สามารถสมัครขอสินเชื่อได้เองง่ายๆ ผ่าน SCB EASY App