“โอ๊ย! ทุกวันนี้เหนื่อยทำงานยังไม่เท่าเหนื่อยเดินทางเลยจ้า อนิจจาชีวิตคนกรุง เฮ้อ…”

บทสนทนาประจำมื้ออาหารของเราเริ่มต้นขึ้นหลังประโยคนี้

ฉันเดินเข้าร้านอาหารเจ้าประจำที่นัดเจอแก๊งเพื่อนสาวซึ่งเมื่อรวมฉันด้วยก็เป็น 4 คนพอดี เพื่ออัพเดทความเป็นไปในชีวิตของกันและกัน พวกเราเป็นเด็กฝั่งธน เกิด โต เรียน และใช้ชีวิตกันแต่ในโซนนี้ แต่นับตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรีเราก็กระจัดกระจายกันไปทำงานคนละที่ แต่เพื่อรักษามิตรภาพของเราให้คงไว้ เราจึงนัดเจอกินข้าวด้วยกันประมาณ 1-2 เดือนครั้งแล้วแต่โอกาสจะอำนวย ส่วนใหญ่ก็มักเป็นมื้อบ่ายวันอาทิตย์ที่ลากยาวไปจนเย็นย่ำ

วันนี้ฉันมาถึงเป็นคนสุดท้าย ทันได้ยินประโยคบ่นอุบเรื่องการเดินทางไปทำงานของเอ๋ยพอดี ประเด็นในการพูดคุยของเราเลยกลายเป็นชีวิตการเดินทางไปทำงานของเด็กฝั่งธนที่ดั้นด้นไปทำงานข้ามฝั่งเมืองด้วยความเหนื่อยล้า อย่างตัวฉันเองนี่แต่ละวันก็ 4 ต่อเบาๆ ทั้งมอเตอร์ไซค์ แอร์พอร์ตลิ้งค์ รถไฟฟ้าใต้ดิน รถไฟฟ้าบนดิน แท็กซี่ รถเมล์ เอาหมดทุกทางที่จะทำให้ถึงออฟฟิศทันเวลาทำงานและกลับถึงบ้านไม่ดึกดื่นจนเกินไป

ถามว่าเหนื่อยไหม…ตอบเลยว่ามากกกก (ก.ไก่หมดโลก)

ฉันกับพิมโอดครวญสนับสนุนคำพูดของเอ๋ยสุดตัว แต่เพื่อนสาวชื่อไก่ที่นั่งเงียบมาตลอดกลับยิ้มกริ่มพร้อมควงกุญแจรถยนต์ที่ประดับพู่สีสันสดใสอย่างร่าเริง

เราทั้ง 3 จับจ้องไปยังสิ่งที่อยู่ในมือไก่เป็นตาเดียว พิมไวกว่าตั้งคำถามทันที “เพิ่งทำงานแค่ไม่กี่เดือนมีตังค์ถอยรถใหม่แล้วเหรอ น่าอิจฉาชะมัด อย่าบอกนะว่าอ้อนพ่อซื้อให้” เราทั้ง 4 คนสนิทสนมกันมานานจึงรู้ว่าครอบครัวของพวกเราเป็นคนธรรมดาที่มีฐานะปานกลาง ลำพังภาระค่าใช้จ่ายในครอบครัวไม่น่าเอื้ออำนวยให้ออกรถใหม่ได้ตามอำเภอใจแน่

“ทนต่อรถต่อเรือไม่ไหวแล้วน่ะสิ หมดแรง นี่ก็เผลอไปบ่นกับพี่ๆ ที่ออฟฟิศ เลยมีคนแนะนำให้ซื้อรถมือสองใช้ จะได้สบายหน่อย” ไก่เล่าอย่างสบายใจ

เอ๋ยสวนกลับทันที “จะมือสองหรือมือไหนก็ภาระชัดๆ เอาเงินเก็บไปใช้หมดแบบนี้อันตรายนะเธอ รถเก่าไหนจะค่าซ่อมบำรุงอีก”

“นั่นสิ” ฉันเออออ เรื่องซื้อรถเพื่อความสะดวกสบายอยู่ในหัวบ้างเหมือนกัน แต่ไม่อยากใช้เงินเก็บเพราะเพิ่งเริ่มทำงาน จึงแปลกใจไม่น้อยว่าเพื่อนเอาตรรกะอะไรมาตัดสินใจ

เมื่อเรานึกถึงการซื้อรถยนต์มือสองสักคัน คนทำงานที่ไม่ค่อยมีเวลามากนักอย่างเราคงต้องไปเที่ยวตระเวนดูรถยนต์มือสองตามเต็นท์หรือไม่ก็ไปดูตามเว็บไซต์ตลาดรถ เมื่อเจอรถที่ถูกใจแล้วก็ค่อยโทรไปติดต่อไฟแนนซ์กับเต็นท์รถ แล้วถ้าเป็นรถบ้านเราก็ต้องเที่ยววิ่งหาไฟแนนซ์เพื่อจัดการผ่อนรถกับสถาบันการเงินที่เปิดให้บริการสินเชื่อรถมือสอง ฟังดูยังไงก็วุ่นวาย แต่สิ่งที่ไก่เล่าต่ออย่างกับว่าอ่านใจฉันออก

“คือว่าพวกเธอต้องฟัง มันทั้งชิลทั้งสบาย ไม่ยุ่งยากแล้วก็ไม่สะเทือนเงินในกระเป๋าของคนที่เพิ่งเริ่มทำงานอย่างพวกเราเลย ตอนนี้เนี่ยมันมีสินเชื่อตัวนึงที่ชื่อว่าสินเชื่อรถยนต์ใช้แล้ว ปกติเวลาเจอรถถูกใจเราก็อยากรู้ราคาประเมินเดี๋ยวนั้นเลยจริงมั้ย จะได้รู้ว่าต้องกู้เท่าไหร่ แถมเรายังต้องคำนวณเงินเก็บที่เรามีอีกด้วยว่าจะพอรึเปล่า ซึ่งเราก็แค่เอารุ่น ปี ยี่ห้อมาเช็กราคาประเมินได้ทันทีแค่เข้าเว็บไซต์ของไทยพาณิชย์ (https://scbcw-preprod.scb.co.th) แล้วไปที่หมวดสินเชื่อรถยนต์ใช้แล้ว ซึ่งสามารถยื่นกู้ได้วงเงินสูงสุด 90% ของราคาประเมินเลยนะ”

“แต่แบบนี้ต้องเดือดร้อนหาหลักทรัพย์หรือต้องรบกวนคนในบ้านมาค้ำประกันให้อีกรึเปล่า” เอ๋ยถามด้วยความสงสัย

ไก่ยิ้มไม่หุบ ตอบว่า “ไม่ต้องเลยจ้ะเพราะสินเชื่อตัวนี้ไม่ต้องมีหลักทรัพย์หรือคนมาค้ำประกัน พวกเธอยังเลือกผ่อนได้นานถึง 72 เดือนในอัตราดอกเบี้ยต่ำ แถมวันดีคืนดีถ้าเธอไม่อยากขับแล้วจะยกให้พี่ให้น้องให้นุ่ง คนในบ้าน เพื่อน หรือแฟนก็ยังได้ เพราะสามารถโอนสิทธิเช่าซื้อให้บุคคลอื่นได้ด้วย หลักฐานก็พวกสำเนาบัตรประชาชน, สำเนาทะเบียนบ้าน, สลิปเงินเดือนหรือหนังสือรับรองเงินเดือน แล้วก็สำเนาบัญชีเงินฝากย้อนหลัง 6 เดือนตามปกตินั่นแหละ”

“แล้วเราจะเลือกรถแบบไหนก็ได้รึเปล่า มีข้อจำกัดอะไรไหม” ฉันเอ่ยถามด้วยความคาใจ

“แค่เลือกรถรุ่นที่เธอชอบอายุไม่เกิน 12 ปี เท่านั้นเอง แล้วอัตราดอกเบี้ยก็ทู้กถูกนะสำหรับการจะมีรถใช้ซักคัน”

“ยังไงซะโลกนี้คงไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ ฉันว่าการจะยื่นขอสินเชื่อรถแบบนี้ได้ต้องยุ่งยากแน่นอน” พิมหวั่นใจ

“ไม่เลยจ้ะ แค่เข้าไปคำนวณราคาประเมินในเว็บที่ฉันบอก จากนั้นก็กรอกข้อมูลสมัครสินเชื่อพร้อมกับแนบรูปรถที่สนใจซื้อไปด้วยนะ แล้วก็รอเจ้าหน้าที่ติดต่อกลับได้เลย ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็อนุมัติรับรถได้ภายใน 3 วัน…แค่นี้เอง”

เคลียร์ปัญหาคาใจได้หมด อาหารที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟพอดี พวกเรากินอาหารเซ็ตอลังการที่สั่งไว้พร้อมกับเม้าท์มอยอย่างสนุกสนานตามประสาสาวๆ ขากลับเพื่อนไก่ผู้มีรถคนเดียวในกลุ่มยังใจดีแวะส่งพวกเราจนถึงบ้านครบทุกคน คืนนี้คงนอนหลับฝันดีพร้อมตื่นไปทำงานอย่างสดใสเป็นแน่

ส่วนฉัน…ก่อนนอนฝันหวานคืนนี้ก็ว่าจะเข้าไปยื่นเรื่องขอสินเชื่อรถยนต์ใช้แล้วออนไลน์ที่เว็บไซต์ scb.co.th ตามที่เพื่อนแนะนำซักหน่อย ต่อไปจะได้เดินทางไปทำงานสวยๆ สบายๆ กับเขาซักที