เป็นหนี้บัตรเครดิตหลายใบ จ่ายไม่ไหว ทำไงดี?

เป็นหนี้บัตรเครดิตต้องหมุนเงินจ่ายขั้นต่ำทุกเดือนก็เหนื่อยแล้ว แต่ดันรูดเพลินเป็นหนี้พร้อมกันสาม สี่ใบ โอ๊ย! เครียดจนไม่รู้จะเอาอะไรไปก่ายหน้าผากดี เงินเดือนเพิ่งปริ่มๆ สามหมื่น ลำพังค่าใช้จ่ายประจำแต่ละเดือนก็แทบไม่ชนเดือนอยู่แล้ว ดันมีหนี้บัตรเครดิตพร้อมกันหลายใบอีก ใครเป็นเหมือนเราบ้างขอเสียงหน่อย?


มีบัตรเครดิตน่ะดีสะดวกสบายไม่ต้องพกเงินสด แถมได้ส่วนลดร้านค้า ร้านอาหารอีกเยอะแยะ สะสมแต้มได้อีก ฉุกเฉินอะไรขึ้นมายังมีทางออก เราก็เป็นคนนึงที่รีบทำบัตรเครดิตตั้งแต่เงินเดือนถึงเกณฑ์ แรกๆ ก็ยังมีวินัยดี รูดแล้วจ่ายขั้นต่ำบ้าง มีเงินพอก็จ่ายหมดบ้าง ไม่เคยถึงขั้นรูดจนบัตรเต็ม แต่พอเปลี่ยนที่ทำงานเพื่อนกลุ่มใหม่ขยันช้อป แต่งตัวกันเก่ง แถมยังชอบกินอาหารที่ร้านดีๆ  ตัวเราเองก็ชอบนะแหละ ชอบแต่งตัว ชอบช้อปปิ้ง พอมีเพื่อนคอเดียวกัน มันเลยไปไกล ไกลเกินกว่ากำลังทรัพย์ในกระเป๋าของตัวเอง...


เที่ยงวันหนึ่งระหว่างกลุ่มสาวสวยของเรานั่งทานข้าวกลางวันกันอยู่ เพื่อนสาวนักล่าดีลก็พูดกับเราว่า “นี่ๆ เดี๋ยวส่งลิงค์ให้กระเป๋าใบที่เธอชอบมันลดอยู่นะ ลดตั้ง 50%”  เรารีบถาม “จริงอ้ะ 50% เลยเหรอ อยากได้จัง แต่ว่าลดครึ่งนึงมันก็ยังสี่หมื่นนะ ราคาเต็มมันแรงอยู่ ไม่ไหวมั้ง” เพื่อนสาวยุต่อ “โหน่าเสียดายนะ ยี่ห้อนี้ไม่ค่อยลดด้วย เห็นเขาบอกเหลือไม่กี่ใบแล้ว ถือแล้วดูแพงเลย ผู้หญิงยังไงก็ต้องมีกระเป๋าดีๆ ไว้ซักใบนะ” ใจเราอยากได้มาก แต่เงินไม่มี  เหมือนเพื่อนรู้ทัน รีบพูดต่อ “เงินไม่มีก็รูดสิ แล้วค่อยๆ ผ่อนๆ เอา คิดไรมาก”  นี่เป็นแค่เหตุการณ์หนึ่ง แล้วมันก็มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเรื่อยๆ เงินไม่มีก็รูดเอา แล้วก็ผ่อนขั้นต่ำ “ก็ของมันต้องมี” ซื้อไว้ก่อนแล้วค่อยหาทางผ่อนทีหลัง มันกลายเป็นเบื้องหลังความสวยและความอินเทรนด์ของเรา


พอบัตรใบหนึ่งเต็มก็เริ่มอึดอัด เพราะเงินเดือนไม่มากวงเงินบัตรมันก็น้อยตาม เพื่อนยังหวังดีต่ออีกว่า ก็ทำบัตรกับแบงค์อื่นเพิ่มอีกสิ เครดิตยังดีทำไปหลายๆ ที่เลย เอาไว้หมุน กดเงินออกมาก็ได้ เอาไปจ่ายอีกใบ หมุนไปเรื่อยๆ แค่นี้ก็มีเงินซื้อของ ฉันฟังแล้วก็เห็นดีตาม ดีจะตายเอาบัตรโน้นมาโปะบัตรนี้ ด้วยความย่ามใจว่าตัวเองจัดการได้แน่นอน มันจึงเป็นประตูเปิดไปสู่ความหายนะทางการเงิน ทั้งซื้อเสื้อผ้า เครื่องไฟฟ้า แกตเจ็ต ค่าเที่ยว ค่ากิน จ่ายไป สุดท้ายเต็มทุกใบ แค่จ่ายขั้นต่ำทุกใบเงินก็เริ่มไม่พอแล้ว

ตอนนั้นเครียดมาก เงินไม่พอจ่าย เริ่มผิดนัดชำระ ไม่อยากรับโทรศัพท์เพราะกลัวโดนทวงหนี้ เพื่อนชวนไปกินข้าวก็ไม่ไปเหมือนก่อน เพราะเงินไม่มี ห่อข้าวจากบ้านมากิน เลิกงานใครชวนไปไหนก็ไม่ไป จนสองเดือนผ่านไป เที่ยงวันหนึ่งรุ่นพี่ที่ทำงานคนหนึ่งเดินเข้ามาแตะไหล่ ตอนที่เรานั่งกินข้าวเงียบๆ อยู่ที่โต๊ะ “เป็นอะไรรึเปล่า พี่สังเกตมาพักนึงแล้ว ดูเราเงียบๆ เครียดๆ ไม่ออกไปกินข้าวกับเพื่อนๆ เหมือนก่อน มีอะไรที่พี่ช่วยได้บอกนะ อย่าเก็บไว้คนเดียว” คำพูดนั้นเหมือนเข็มที่เข้ามาสะกิดลูกโป่งที่พองจนใกล้จะแตก สะกิดเบาๆ มันก็ระเบิดออกมา เราอึดอัดมานานแล้วไม่กล้าบอกเพื่อนในกลุ่ม ไม่กล้าบอกที่บ้าน เราเลยระบายกับพี่เขาทุกอย่าง


รุ่นพี่ตอบกลับมาว่า “พี่เข้าใจดีเลยละ สมัยพี่วัยรุ่นเหมือนเธอ พี่ก็เคยเป็น อย่าเครียดมากไป มันยังมีทางแก้ไข ผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ แต่เราต้องเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้เงินของเราใหม่ด้วย” พี่เขาแนะนำให้เราโทรไปคุยกับแต่ละแบงค์เพื่อขอประนอมหนี้ก่อน หลังจากนั้นหาข้อมูลว่ามีสถาบันการเงินไหนมีโปรโมชั่นสินเชื่อส่วนบุคคลที่ให้วงเงินที่สามารถโปะหนี้ได้ทั้งหมด ในอัตราดอกเบี้ยและเงื่อนไขการผ่อนชำระที่เราไหว เพื่อรวมหนี้ให้เป็นก้อนเดียว จะได้ช่วยลดภาระดอกเบี้ยลงหรืออย่างน้อยก็ทำให้ยอดที่ต้องผ่อนชำระแต่ละเดือนลดลงจะได้จ่ายไหว แล้วก็ยังง่ายในการบริหารจัดการเพราะเหลือหนี้แค่ยอดเดียว

เราเลยยิ้มออกได้ในรอบหลายเดือน รุ่นพี่แนะนำต่อว่าลองติดต่อ SCB ดูสิ เรารับเงินเดือนผ่าน SCB อยู่แล้ว และพี่เคยเห็นโฆษณาใน SCB แว้บๆ เรื่องการขอสินเชื่อบุคคล คืนนั้นกลับบ้านแล้วเรารีบเข้าไปดูรายละเอียดในเว็บไซต์ พบว่าโปรโมชั่นและเงื่อนไขทั้งหมดแก้ปัญหาของเราได้เลย แล้วก็กลับมาคลิกสมัครที่แอป SCB EASY เพราะสะดวกดี


คลิกนั้นทำให้โลกการเงินของเรากลับมาสดใสอีกครั้ง ถึงเรายังเป็นหนี้อยู่แต่ยอดที่ต้องจ่ายแต่ละเดือนก็น้อยลง ดอกเบี้ยที่ต้องจ่ายโดยรวมลดลง ที่สำคัญบริหารจัดการง่าย ปิดหนี้ง่ายกว่าเพราะเหลือแค่ก้อนเดียว เรายกเลิกบัตรเครดิตที่มีแล้วเหลือไว้แค่ใบเดียวคือของ SCB เก็บไว้ใช้เมื่อจำเป็นจริงๆ เท่านั้น ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ก่อหนี้อะไรเพิ่มอีกจนกว่าจะเคลียร์ของเดิมให้หมดก่อน เข็ดแล้วจริงๆ กับการเป็นหนี้เพราะความสุรุ่ยสุร่าย ใช้จ่ายไม่คิด เป็นหนี้ไม่ใช่เรื่องเสียหายแต่มันต้องเป็นหนี้ที่สร้างมูลค่าเพิ่มหรือต่อยอดอะไรในชีวิตให้เราได้ ที่สำคัญต้องเป็นหนี้ที่ไม่เกินตัว ไม่เกินกำลังของเรา